หวานถวิล

               

                    เมื่อลิ้นไม่รับรส หม่อมราชวงศ์โขมพัสตร์ก็รู้สึกเหมือนโลกแตก ในฐานะของนักชิมผู้หล่อเหลาในวัยสี่สิบสอง และมีรายการอาหารของตัวเองถึงสองรายการนั้นช่างยิ่งกว่าเลวร้าย!!

             แต่ที่ร้ายกว่าคือเขาเอาแต่คิดถึงของหวาน โดยเฉพาะจากแม่หลานที่เคยอุ้มตั้งแต่ยังไม่ตั้งไข่

             "ต่อให้เป็นหลานนอกไส้ แต่ไม่ว่าอย่างไรฉันก็เป็นแค่ผู้ชายแก่ ขี้บ่น เรื่องมาก ที่บังเอิญยังหล่อและฐานะดีก็เท่านั้นเอง"

             "...นี่คุณอาถ่อมตัว หรือกำลังโม้อยู่ครับ" เจ้าหลานชายว่า

             "ฉันกำลังปลงอยู่ต่างหาก เห็นทีว่าคงจะต้องอยู่คนเดียวไปทั้งชีวิตแล้ว"

             "ดีแล้วครับ อย่าเป็นภาระให้คนอื่นเลย อีกอย่างปลาหวานไม่ชอบคนแก่หรอก"

             "คำก็แก่ สองคำก็แก่ เกินไปแล้วนะ!"

E-book มาแล้วนะคะ เย้ ^_^ //ฉบับรูปเล่มสั่งได้ที่นักเขียนน้า